Reportazh nga festa e fëmijëve të shkollës së gjuhës shqipe Scanderbeg të Parmës
Të dielën e shkuar dhjetëra fëmijë prindër e mësues shqiptarë në Parma festuan së bashku 1 qershorin dhe mbylljen e vitit shkollor.
Nxënësit u kishin paraqitur mësueseve të tyre Anila Kadija, Brunilda Hoxha, Elvira Lika, Alma Babamusta e Edlira Laci, të mos jepnin një provim rutinë të njohurive të marra gjatë vitit shkollor, por t’i demonstronin aftësitë e tyre në gjuhën shqipe nëpërmjet interpretimit të një shfaqjeje teatrale. E kështu u bë.
Mësueset Anila e Brunilda përgatitën skenarin e kësaj shfaqjeje, mësuese Vilma u mësoi nxënësve këngët dhe përgatiti dekorin, mësuese Alma dhe mësuese Edlira i ndihmuan në interpretimin bukur të pjesëve.
Fëmijëve u shndritnin sytë si në ditën e parë të shkollës, por me ndryshimin se tashmë ata dinë shumë gjëra; dinë të shprehen bukur në gjuhën shqipe, të recitojnë me ndjenjë për Atdheun, sepse i njohin më mirë gjeografinë, dhe historinë që në lashtësi. Fëmijët janë të vendosur dhe të sigurt të shprehin një pjesë nga realiteti i jetës së përditshme të tyre, sesi ata vendosën bashkë me prindërit për t’u bërë nxënës të shkollës shqipe. Gjatë provave fëmijët lodhen e djersihen, por janë këmbëngulës sikurse dhe mësueset e tyre që gjithçka e mësuar të pasqyrohet drejtë dhe pa gabime.
Mëngjesi i së dielës së 5 qershorit 2011 erdhi bashkë me diellin e ngrohtë. Festa bëhet në ambientet e “Laboratorio famiglia” ambient i vendosur në dispozicion nga komuna e Parmës. Drejtuesit, mësuesit dhe vullnetarët e shoqatës “Scanderbeg Parma” Bujar Tabaku, Durim Lika, Anila Kadija, Brunilda Hoxha, Lavdi Paja, Aida Beqiri, Çlirim Hoxha, u angazhuan për montimin e skenës dhe përgatitjen e shfaqjes së fëmijëve. Më pas grupit të punës iu shtua edhe kryetari i shoqatës Gentian Alimadhi dhe anëtari tjetër i këshillit drejtues Shpendi Ndreu.
Sa shumë ngjyra, lule, flutura; vizatime nga dora e vogël e fëmijëve për nënën, për shoqen, për Atdheun, të cilat janë montuar me kujdes nga mësueset Vilma, Alma e Edlira. Ja dhe flamuri ynë i kuq me shkabën dykrenore, që çuditërisht të sjell ndjesinë se pa prezencën e tij asgjë nuk do të kishte kuptim.
Ora 9 e 30 minuta dhe gjithçka është gati, mungojnë vetëm zërat gazmorë të vogëlushëve. Ata vijnë të kapur përdore nga prindërit e tyre, dhe sapo shohin skenën e përgatitur shkëputen nga prindërit e tyre si për t’u treguar se tashmë u rritën, “do të shikoni ç’jemi në gjendje të bëjmë ne”. Në pak minuta sheshi mbushet plot, mësueset japin udhëzimet e fundit fëmijëve në skenë.
Dhe ja, në një moment qetësie tingujt e himnit kombëtar. Fytyrat engjëllore gjithmonë të qeshura të fëmijëve, bëhen serioze. Ata e dinë ç’është himni, ua ka mësuar mësuese Vilma në fillimin e vitit shkollor. Fëmijët këndojnë dhe bashkë me ta, prindërit e të ftuarit. Më pas marrin këngën “Moj e bukura More”. Pas këngës fillon teatri. Fëmijët lëvizin lirshëm në skenë, gjithsecili interpreton pjesën për të cilën është përgatitur shumë, përpiqen të gjithë të shprehen bukur, si artistë të vërtetë. Jora Ndreu, luan rolin e Besës, një vajzë e lindur në Itali nga prindër shqiptarë, por që nuk flet mirë gjuhën shqipe, dhe disa fëmijë që dalin nga mësimi i gjuhës shqipe, gjithçka është reale. Fëmijët tregojnë njohuritë që kanë marrë në shkollën e gjuhës shqipe, dhe Besa ndihet keq, së pari sepse nuk shprehet bukur në shqip si ata, dhe së dyti, ajo nuk di këngë e vjersha që këndojnë e recitojnë bashkëmosharët e saj në shqip para syve te saj.
Pranë Besës vjen Mimoza (Debora Lika), e cila i shpjegon saktë e bukur, çfarë ka mësuar në shkollën e gjuhës shqipe, madje e mallëngjen kur i tregon për kartolinat që i ka shkruar me dorën e saj gjyshërve në Shqipëri.
Fëmijët këndojnë e luajnë në shqip: “Ne jemi dy shqiponja….unë jam më e mira se vij nga Korabi…”.
Sa fjalë të panjohura për Besën!
Kadife Ajdini tregon për Alpet e Shqipërisë dhe se atje ka shumë shqiponja, ndërsa Chiara Dinaj tregon përrallën e shqiponjës.
Prindërit ngazëllehen dhe herë pas here ndërpresin shfaqen me duartrokitjet e tyre.
Po vjen treni i shkronjave; çaf-çuf! Janë të vegjlit që tregojnë, secili ka një shkronjë në dorë, dhe ja ku ndalojnë: “marrim një S si skifteri” thotë Megi, “një K si krenaria” e kështu me radhë, dhe në fund buçet zëri i plotë i vogëlushëve: “dhe ja ku del madhështori SKENDERBE”. Sa bukur flasin në shqip fëmijët, pa shiko, është Xhesika që po rrëfen për një djalë me naze në të ngrënë në pallatin e saj.
Besa ka mbetur si e hutuar; sa shumë gjëra dinë këta fëmijë!
Vjen edhe Jasmina e vogël, po i tregon Besës se ç’është mëmëdheu, duket sikur kjo vogëlushe ka lindur me fjalën shqipe në gojë, sa bukur rrjedh shqipja në gojën e saj! Megi i tregon se ç’është fjala duke e shoqëruar me një interpretim të një poezie për fjalën, Rone e vogël përmes poezisë së Asdrenit i tregon Besës ç’është folja e Melisa i shpjegon foljen.
Oh sa shumë gjëra paskan mësuar këta vogëlushë në shkollë!
Ja ku vjen Klara, ajo i tregon për korrespondencën në gjuhën shqipe me fëmijët e një shkolle shqipe në Amerikë, dhe Jeta (Klaudja) e cila lexon disa rreshta nga letra e saj e korrespondencës.
Pas gjithë këtyre që dëgjon dhe shikon Besa i drejtohet e vendosur të ëmës (Aida Beqiri), se edhe ajo dëshiron të shkojë në shkollën e gjuhës shqipe.
Shfaqja mbyllet me interpretimin emocional të Deborës: “Dua të shoh Shqipërinë!”. Kush shqiptar i mërguar nuk do të donte të shikonte Shqipërinë, pas atyre çasteve magjike që dhuruan fëmijët!
Më pas fëmijët u dhuruan lule mësueseve të tyre, dhe më pas mësueset e shkollës shqipe “Scanderbeg” shpërndanë dëftesat (të përgatitura falas nga Alba Computer) duke lexuar për secilin nxënës një pjesë nga frytet e arritura këtë vit shkollor.
Një moment ky që ngjalli interesimin e nxënësve, dhe emocionet e prindërve.
Festën e fëmijëve e përshëndetën e ftuara nga Ambasada shqiptare në Romë, Donika Hoxha, që me kujdesin e ambasadorit zotit Llesh Kola dhuroi rreth 30 libra shqiptarë për shkollën shqipe. Përshëndetën fëmijët dhe prindërit e tyre koordinatorja e shkollës Anila Kadija bashkë me mësueset të cilat bënë një përmbledhje të punës njëvjeçare, objektivat e realizuara dhe synimet për të ardhmen.
Më pas fëmijët bënë sfilatë me veshjen më të bukur të mamit ose babit, duke dhuruar kënaqësi dhe emocione të tjera. Festa vazhdoi me muzikë shqiptare, lojëra dhe një koktej të përgatitur nga prindërit dhe Shoqata “Scanderbeg” në drejtimin e vullnetares së palodhur Aida Beqiri.
Komunikate e Shoqates “Scanderbeg Parma”
{gallery}festa-parma-5qershor{/gallery}
