Në numrin 256 dhe 257 të gazetës Bota Shqiptare (që gjeni në pikat e shitjes së shtypit të huaj) dhe në të ardhshmit sjellim të përkthyer “Non abbiate paura – Grand Hotel Albania”, të prezantuar për herë të parë në kuadrin e veprimtarive “Qyteti mikpritës: Shqipëri-Brindisi, 20 vjet më pas” të organizuara në qytetin puljez më 11-13 mars. Falënderojmë për këtë mundësi autorin, Francesco Niccolini, kooperativën Thalassia të Brindisit, dhe Drejtorinë e Turizimit dhe Kulturës së Komunës së Brindisit. Edhe në shqiptariiitalise.com po botojmë disa pjesë të të njëjtit shkrim.
Pjesa e katërt
MOS KINI FRIKË
Grand Hotel Albania
Nga Francesco Niccolini
Dhe më në fund, e shtunë, 9 mars, dita e madhe:
Mbërrin komisari i jashtëzakonshëm.
Po po, mbërrin, posi. Mbërrin në Bari.
Si… në Bari? Epo, mirë… fundja aty e ka kolegjin e vet zgjedhor. Dhe në Bari e kanë selinë gjeneralët e forcave të rendit, jo në Brindizi. T’i sjellim të gjitëh shqiptarët në port?
As mos e shkoni nëpër mend! Albanezët mbajnë erë! Ne le të rrimë në Bari.
Ndonjëri ama guxon të vërejë se ndoshta duhet bërë një zbritje në terren… Jo, jo, s’po them të shkojmë në kampin e përqëndrimit të stacionit detar, por të paktën në një nga kampet e vegjël të shkollave… T’u hedhim një sy – shpejt e shpejt – për të kuptuar sa e rëndë është gjendja, si thoni?
Jo. Ministri komisar i ka zët erërat e rënda dhe e shumta e kandisin ta zhvendosë mbledhjen në Prefekturën e Brindizit: refugjatët që mbajnë erë jo, ju lutem jo, por hajde, dy fjalë me këta brindizinët kokëçarës, le t’i këmbejmë.
Ministri komisar vjen dhe i vërshojnë kërkesat e kokëçarësve: gjendja higjienike dhe shëndetësore është mos më keq, rreziku për trazira s’ka ku mban më, refugjatët që ndihen të shkelur me këmbë lemeria vetë, dhe qyteti nuk ia del më t’i bëjë ballë emergjencës.
E thënë me tre fjalë: çfarë po prisni?
Tregojnë dëshmitarët se ministri komisar në heshtje dëgjoi e pastaj hapi gojë:
“Pamjet e portit të Brindizit të pushtuar nga kjo baticë njerëzish janë shfaqur tashmë në tërë botën. Ndoshta, sado të na dhembë nga ana njerëzore, ato pamje kanë kontribuar për të sqaruar keqkuptimin e ndërtuar nëpërmjet një përfaqësimi ndoshta disi televiziv të Italisë: vendi ynë nuk është parajsa e re. Dhe nuk duhen lejuar të shkelin në Itali ata që nuk kanë një perspektivë pune të sigurtë e të përhershme”.
Na falni zoti ministër, doni të thoni se e latë gjendjen të katandiset deri këtu me qëllim që, ata që janë në Shqipëri e që duan të marrin detin, të shohin që në Itali i pret një lager?
Pak a shumë.
Le të themi që duhet të kuptojnë se nuk është e udhës të vijnë në masë: të rrinë në shtëpitë e tyre, këtu nuk ka vend.
Po… Brindizi? Po këta njëzetmijë?
Sikur të mos ishte tragjedia e një qyteti dhe ushtria e të dëshpëruarve, gjendja do ishte komike. Nga disa anë edhe groteske. Në Romë, ministri i mbrojtjes Virginio Rognoni shpall se forcat e armatosura janë në gjendje gatishmërie që në orët e para pas zbarkimit të njëzetmijëve. Po atëherë pse nuk ndërhyjnë?!
Zot i madh, kemi tërë këto batalione të një ushtrie që na kushton qimet e kokës dhe që dremit e mërzitur apo e kalon kohën duke luajtur luftash, dhe që prej 72 orësh qenka gati t’u niska për Brindizi: mijëra ushtarë që kanë bërë gati çantat e shpinës, kanë lustruar këpucët me llokma, kanë ngarkuar kamionët, kanë ndezur motorin, dhe rrinë e pyesin: kur do nisemi ne? E askush s’u jep xhevap.
Po, ndoshta ngaqë askush nuk do ta japë atë urdhër: bëjmë mirë t’i lëmë ata andej të shohin njëherë se ç’i pret nëse vijnë këtu të kërkojnë parajsën mbi tokë.
Turp shtetëror, thotë një gazetar në konferencën e shtypit të ministrit komisar. Cinizëm i qeverisë, cinizëm i kreut të qeverisë. I mbetet hatri ministrit komisar: po si jua nxë goja ta thoni.. cinik Andreoti? Turp shtetëror? Indinjohet ministri komisar dhe del duke përplasur derën. Po.. zoti ministër, jeni i sigurt që nuk do të shkoni të shihni ç’ndodh në stacionin detar? Zoti ministër! Tepër vonë. I mbeti hatri.
Ndërkohë, në port, 1.500 shqiptarë kanë vendosur se është më mirë të kthehen në shtëpi, se këtu ta shpif, është më keq se atje. I hipin anijes Tirana, një nga ato që i ka sjellë në Itali. Po ajo është rrangallë… si mund t’ia japësh lejen e lundrimit?
Por këta njëmijë e pesëqind nuk duan t’ia dinë: duam të kthehemi në shtëpi.
Në port, ndërkaq, ka nisur shiu. Më shumë se aq: qameti. Dush falas për të tërë. Dhe nëpër shkolla s’ka më bukë: vullnetarët e Karitasit dhe sindikatës CGIL i bëjnë paninet aq të vogla sa u dhemb shpirti. Dhe nesër, për më shumë, është e diel.
Lexo edhe: Mos kini frikë – Grand Hotel Albania / 5
Testo protetto da copyright. Traduzione e pubblicazione in albanese da “Bota shqiptare” per esclusiva concessione degli aventi diritto. “Bota shqiptare” ringrazia l’autore, la cooperativa Thalassia di Brindisi e l’Assessorato al Turismo e Cultura del Comune di Brindisi per la gentile collaborazione.
