Të dy futbollistët e talentuar shqiptarë Valon Berhami dhe Xherdan Shaqirit që luajnë me ekipin e Zvicrës, janë vënë në shënjestër, për të vetmen arsye për të cilën shqiptarët duhet të krenohen, për faktin që ata luajtën si profesionistë në ekipin e tyre dhe që nuk “bën pazar” me “vëllezërit” e tyre për t’i favorizuar
Nga Mero Baze
Thirrjet raciste të një kori të madh shqiptarësh, kundër futbollistëve shqiptarë të Zvicrës Valon Berhami dhe Xherdan Shaqirit, kanë hapur një debat mbi mentalitetin e pazareve që është ngulitur tek tifozët shqiptarë, si e vetmja mënyrë për të arritur suksesin, kur kanë përballë bashkëkombësit e tyre që luajnë me ekipe të tjera kombëtare.
Të dy futbollistët e talentuar shqiptarë, që luajnë me ekipin e Zvicrës, janë vënë në shënjestër, për të vetmen gjë që shqiptarë duhet të krenohen, për faktin që ata luajtën si profesionistë në ekipin e tyre dhe që nuk “bën pazar” me “vëllezërit” e tyre për t’i favorizuar.
Ky është në fakt thelbi i zemërimit të papërgjegjshëm të qindra tifozëve shqiptarë që i fërshëllyen dhe fyen ata në stadiumin e Lens-it, në Francë.
Fyerjet përveçse ishin ekstreme, pasqyrojnë në thelb, ende një mentalitet korruptiv të shoqërisë shqiptare, e cila mendon se një ndeshje fitohet edhe me pazar, ose me “mëshirë patriotike”.
Janë të njëjtët njerëz që akuzojnë pastaj Armand Dukën dhe Federatën për pazare, (të cilat jo se mungojnë) dhe të njëjtit njerëz që flasin për ndershmëri dhe transparencë në futbollin shqiptar.
Nëse ka një arsye përse duhen respektuar, së paku pesë djemtë shqiptarë të kombëtares zvicerane, është fakti që ata janë futbollistë në fushën e lojës.
Nëse do të ishin pazarxhinj, natyrisht që nuk do ishin pjesë e kombëtares së Zvicrës, por do luanin me Skënderbeun, ose ndonjë ekip shqiptar që hyn në garat evropiane për pazare.
Nga ana tjetër ata na bëjnë më shumë nder si shqiptarë, duke luajtur shkëlqyer me Zvicrën, se sa do të na bënin nëse hapnin portën dhe na linin ndonjë gol.
E vërteta është se ekipi ynë, dha aq sa mund të jepte, dhe është mirë që nuk u bazua tek ndonjë pazar apo “mëshirë patriotike” e futbollistëve shqiptarë të Zvicrës.
Por fakti që dy lojtarët më të mirë të ekipit të Zvicrës sulmohen pse sillen si lojtarë në fushë, është një tregues i mentalitetit korruptiv që kanë, jo vetëm drejtuesit e futbollit shqiptar, që here-herë, e nxisin këtë histeri, por dhe vetë tifozët shqiptarë.
Lojtarë të tjerë shqiptarë, ka dhe në ekipet e tjera kombëtare që nga Gjermania deri në vendet skandinave, dhe ne duhet të krenohemi me këtë fakt dhe jo ta kthejmë në një histeri urrejtjeje.
Plot vende lindore e kanë këtë problem, por nuk ndodh që stadiumet e tyre të gjëmojnë nga thirrje të tyre kur kanë në fushë përballë dhe bashkëkombësit e tyre.
Fotografia që bëri xhiron e botës të shtunën, ishte dueli gati i dhunshëm i dy vëllezërve Xhaka, në fushën e lojës, dhe pastaj veshja simbolike e fanellës kombëtares sonë nga Graniti pas ndeshjes.
Bëhet fjalë për një lojtar që “Arsenali” po e blen më shumë se sa bën gjithë ekipi ynë kombëtar.
Tani, nëse ai do sillet si vëllai i Taulantit në fushë, ose akoma më keq, nëse do dëgjonte mikun tim Rakipin, babain e tij, që i thotë “betohu që s’do t’i bësh gol Shqipërisë”, ai nuk do blihej nga Arsenali dhe nuk do na bënte krenarë si futbollist.
Fati i shqiptarëve është pikërisht lindja e futbollistëve me origjinë shqiptare në Perëndim dhe zhvillimi i atjeshëm si futbollist.
Shqipëria ka një kampionat të shkatërruar kombëtar, një shkretëtirë të infrastrukturës sportive, pa klube futbolli apo akademi që prodhojnë talente dhe pa një transparencë dhe vetëfiancim të klubeve.
Në këto kushte ajo nuk ka për të prodhuar kurrë futbollist. Shikoni sa pak zënë vend në ekip futbollistët e kampionatit shqiptar të futbollit, për të kuptuar se ku është problemi ynë.
Dhe në vend që të merremi me problemin tonë dhe të krijojmë një ekip që bazohet edhe tek vlerat tona, sulmojmë talentet shqiptare, që i ka lindur dhe rritur perëndimi, përse nuk heqin dorë nga karriera e tyre, për shkak të paaftësisë sonë.
Aq më i mprehtë bëhet ky problem, tani që Kosova ka ekipin e saj kombëtar.
Në vend që t’u jemi mirënjohës atyre që kanë furnizuar me djemtë e talentuar, u shajmë dhe fyejmë talentet që ngrenë lart emrin tonë si shqiptarë në futbollin perëndimor, duke dëshmuar se më shumë se vlerat tona, dhe fitoret e merituara, ne vlerësojmë pazaret, qofshin këto të maskuara dhe me “patriotizëm”.
Botuar në TemA
