Me zgjedhjen e Robert Francis Prevost si Papa Leoni XIV, Kisha Katolike hap një kapitull të ri që sjell vazhdimësi shpirtërore dhe një vëmendje të ripërtërirë ndaj migrantëve, një temë që e ka ndjekur që nga fillimet e tij.
Biri i emigrantëve italianë, francezë dhe spanjollë, i lindur në Çikago, Papa i ri mishëron bashkimin e gjallë të një bote globale. “Gjyshërit e mi ishin të gjithë emigrantë”, ka kujtuar ai me emocion, duke treguar një ndjeshmëri të thellë ndaj atyre që kërkojnë një shtëpi të re përtej kufijve.
Për Leonin XIV, pritja dhe mikpritja nuk janë vetëm qëndrime politike, por një urdhërim ungjillor. Këtë e ka treguar me fjalë të forta, siç bëri para tre muajsh kur kritikoi nënkryetarin amerikan JD Vance për politikat e tij kundër migrantëve: “Nuk mund të ndërtojmë mure përballë atyre që ikin nga uria dhe lufta”, tha ai atëherë.
Përvoja e tij si misionar në Peru, në periferitë e Amerikës Latine, i ka formuar bindjet e tij për të qëndruar pranë të funditve. Atje ka mësuar të shohë në sy ata që bota i përjashton dhe t’u japë emër, dinjitet dhe zë.
Me një stil të qetë por vendimtar, Leoni XIV duket i vendosur të ndjekë rrugën e Françeskut, duke promovuar një Kishë që dialogon, përfshin dhe përqafon të gjithë. “Gjithmonë jam ndjerë misionar”, ka thënë ai. Dhe me këtë frymë dëshiron të udhëheqë një Kishë pa kufij, që të jetë shtëpi për të gjithë, veçanërisht për më të harruarit.
