Duke përmendur Kosovën tri herë në fjalën e tij, Rama e fitoi ndeshjen. Ai e sfidoi deri në fund homologun serb duke i thënë se e mirëpriste në Tiranë. Madje e mirëpriste edhe po ta dinte se do të përsëriste qëndrimin e tij absurd për Kosovën. Madje se edhe kur ta dëgjonte këtë qëndrim, as do ta merrte për keq dhe as do ta quante provokim.
Nga Andi BUSHATI, Lapsi.al
Edi Rama e ka fituar sot 3 me 0 ndeshjen përballë homologut të tij Vuçiç, jo vetëm për shkak të tij, por për shkak të popullit tolerant dhe pa paranoja që Rama përfaqëson.
Ai e ka sfiduar mëse njëherë kryeministrin serb, duke i përmendur Kosovën, 108 shtetet që e njohin atë, të drejtën e saj si vend i pavarur etj. Në gjuhën e shqiptarëve kjo është një qasje normale, një fjalim prej lideri të qytetëruar që e sheh realitetin dhe të vërtetën në sy. Por me sa duket një sjellje e tillë ka rezultuar e padenjë nga bijtë shpirtërorë të Sheshelit, i cili pret të dalë nga burgu i Hagës për t’u kthyer në Beograd.
Kryeministri Vuçiç, fillimisht hoqi kufjet nga veshi, pastaj u skuq edhe më në fytyrë dhe mezi priti të merrte fjalën për të bërtitur: provokim. Ajo që qe e çuditshme, ishte fakti që Rama me sa duket nuk e kishte paralajmëruar në takimin e gjatë kokë më kokë “mikun e tij Aleksandër” për atë që do të thoshte. Ai kishte vendosur që dronin e tij (jo atë fallco të të vëllait) ta lëshonte “live“.
Që gjatë udhëtimit të mëngjesit të sotëm në avion, këshilltarët e kryeministrit i kishin paralajmëruar gazetarët që do të kishte surpriza. Dhe kështu ndodhi. Në këto momente të nxehta kur unë po shkruaj këto radhë, kolegët e mij serbë bërtasin me zë të lartë: provokacja dhe incident. Ky është mesazhi që ata u përcjellin shikuesve dhe lexuesve të tyre. Se ky është imazhi që është perceptuar nga të gjithë gazetarët e pranishëm në Pallatin Serbia, këtë godinë impozante të Beogradit të ri, ku çerek shekulli më parë mblidheshin përfaqësuesit më të lartë të gjashtë republikave dhe dy krahinave autonome të ish Jugosllavisë. Por tani Serbia e mbetur brenda mureve të kësaj godine, me shumë pak nga shkëlqimi i dikurshëm, jeton me sindromën e një vendi të copëtuar. Të ndarë nga perëndimi dhe të bombarduar nga Nato. Prandaj përmendja pikërisht këtu, e pavarësisë së Kosovës, pati efektin e një bombe tjetër. Televizioni publik, ai që dikur u bombardua nga Aleanca Atlantike, nuk e dha të përkthyer fjalimin e Ramës. Të gjithë kolegët e mi serbë po i shoh të tronditur, pikërisht për shkak të përmendjes së fjalës Kosovë. Ashtu reagoi edhe kryeministri Vucic. Ai e humbi toruan. Ai foli për provokim. E përse? Për një të vërtetë që e njeh gati një e treta e vendeve të OKB. Ndërsa Rama insistoi në të tijën. Ai tregoi fytyrën tolerante, perëndimore dhe moderne të shqiptarëve. Ai e sfidoi deri në fund homologun e tij duke i thënë se e mirëpriste në Tiranë. E madje e mirëpriste edhe po ta dinte se do të përsëriste qëndrimin e tij absurd për Kosovën. Madje se edhe kur ta dëgjonte këtë qëndrim, as do ta merrte për keq dhe as do ta quante provokim.
Edi Rama e vuri veten në lëkurën e një lideri perëndimor dhe kozmopolit, që nuk ka frikë t’i thotë të vërtetat dhe që di të jetë mirëkuptues ndaj atyre që mendojnë ndryshe. E në këtë kuptim, duke e përmendur tri herë Kosovën, ai e fitoi ndeshjen e tij. Në këtë pallat të paçliruar nga hijet e së shkuarës ai tregoi se është i ndryshëm. Nëse ky ishte qëllimi i tij, ai e realizoi atë dhe jo vetëm duke dalë fitues, por duke ngritur edhe imazhin e një vendi, të çliruar nga paranojat ballkanike të shekullit të shkuar.
